Słowo wstępu
Parametry dominujące w XX wieku to moc, prędkość, komfort, myślenie o prestiżu i nieograniczona mobilność. Symbolem tego wszystkiego jest samochód. Jednak coraz więcej ludzi ma nadzieję, że w wieku XXI liczyć się będzie życie w zgodzie z naturą, nieagresywne technologie, spełnianie głębokich potrzeb ludzkich i czerpanie radości z otoczenia, czego symbolem jest rower. (wolny przekład z Wernera Stiffela)
Zalety roweru (ogólnie) wobec samochodu:
- nie wytwarza hałasu i spalin
- prędkość dostosowana do rozwiniętej ewolucyjnie prędkości reakcji na bodźce (prędkość jazdy na rowerze jest porównywalna z osiąganą przy huśtaniu się na lianie ;-)
- zapewnia "bezpłatne" ćwiczenia fizyczne, niezbędne dla zdrowia i dobrego samopoczucia (regularna jazda na rowerze zmniejsza zagrożenie wysokim ciśnieniem, nadwagą i chorobami serca).
- pół godziny jazdy rowerem dziennie powoduje spalenie 8 kalorii na minutę
- klarowna, przejrzysta konstrukcja
- łatwy w naprawie
- wyprodukowanie wymaga niewiele energii i surowców
- na rowerze można przejechać ponad 1000 km wykorzystując energię jednego litra benzyny
- cyklista jadący z prędkością 15 km/h zużywa mniej energii, niż samochód do swoich lamp
- człowiek jeżdżący rowerem jest silnikiem, którego moc, sprawność i długość życia rośnie wraz z użytkowaniem
- do użytkowania wystarczy tania i prosta infrastruktura
- w dużym stopniu podlega recyklingowi
- wymaga mało miejsca
- ma pozytywny wpływ na osobowość dzięki bezpośredniemu kontaktowi z otoczeniem (np. odczuwanie zapachów, temperatury, wilgotności przy jeździe przez las )
- utrzymywanie kontaktu z otoczeniem (społecznym) dzięki łączności optycznej i dźwiękowej z innymi uczestnikami ruchu
- jazda "od drzwi do drzwi"
- mogą się nim posługiwać także dzieci i osoby starsze
- stres może zostać zamieniony w energię służącą poruszaniu się, zamiast odkładać się w szkodliwej formie w arteriach
Zalety rowerów poziomych w porównaniu z rowerem klasycznym:
- jazda na rowerze poziomym sprawia dziką radość
- niższy opór powietrza dzięki mniejszej powierzchni czołowej
- przy upadku mniejsza wysokość, z jakiej się spada (i nie na głowę)
- przy wpadnięciu na przeszkodę nogi amortyzują siłę uderzenia
- większy komfort siedzenia, siedzisko i oparcie o dużej powierzchni umożliwia także nie wytrenowanym długą jazdę bez problemów
- swobodna, poprawna ergonomicznie pozycja, nie uciskane klatka piersiowa i brzuch (możliwe głębokie oddychanie), odciążone nadgarstki, szyja i ramiona
- lepsza widoczność dzięki wyprostowanej pozycji (widzi się otoczenie, a nie przednią oponę)
- można szybciej postawić stopy na ziemi (oraz hamować nimi awaryjnie)
- także osoby niskiego wzrostu mogą siedzieć podczas postoju na światłach
- można pedałować na zakręcie bez obawy, że zrobi się "cyrkiel" na pedale (przy osi suportu na wysokości 360 mm i ponad)
- LWB i "low racer" umożliwiają uzyskanie do 50% lepszego hamowania (wykluczone podniesienie tylnego koła)
- w LWB poślizg (nawet przedniego koła) nie oznacza definitywnie kontaktu z glebą
- łatwiej zainstalować amortyzację, łatwiej poprowadzić łańcuch w punkcie neutralnym zawieszenia (aby nie wywoływać podskoków w czasie pedałowania)
- przy przerzutkach zewnętrznych można wykorzystać wszystkie biegi
- łatwiej zamontować osłonę przeciwdeszczową i aerodynamiczną
- podparcie pleców umożliwia uzyskanie większych sił nacisku na pedały
- nie potrzeba jeździć w specjalnym ubraniu, np. spodenkach kolarskich z zamszem wszytym na siedzeniu
- kierowcy często omijają dużym łukiem, bo nie wiedzą co to
- nieco mniejsze zagrożenie kradzieżą
- bezpośredni kontakt wzrokowy z kierowcami
- trójkołowcem jeździ się bezpiecznie po śniegu i lodzie
- na oparciu można powiesić torbę z zakupami
- w czasie jazdy długodystansowej łatwiej jest jeść i pić
- jest się bardziej zauważanym (w pewnych okolicznościach może to być traktowane jako minus)
Wady:
- drogie z powodu produkcji w małych seriach (lub konieczność wykonania samemu)
- przy takim samym wyposażeniu - cięższy od klasycznego
- trudniej patrzeć do tyłu (przy szerokim i/lub płaskim oparciu)
- można zostać przeoczonym pomiędzy innymi pojazdami
- często niemożliwa jazda bez trzymanki (choć dla odpoczynku nie jest konieczna)
- modele z kierownicą pod siodłową trudniejsze do przenoszenia (skręca się wtedy przednie koło)
- dla pań: problematyczna jazda w spódnicy :-)
- przez możliwość wytworzenia większych sił przy pedałowaniu możliwe przeciążenie stawów kolanowych
- bardziej odczuwalna jazda po złej nawierzchni (w modelach bez amortyzacji)
- bez owiewki większa powierzchnia wystawiona na deszcz (peleryna nie wystarcza)
- dłuższy (i cięższy) łańcuch, (poza modelami z napędem na przód, np. Pajórek, Mazurczak, Voss), więcej miejsc do zabrudzenia, choć eksploatacja łańcucha dłuższa (proporcjonalnie do jego długości)
- żeby stopy nie spadały z pedałów, trzeba wywierać lekki nacisk także nogą "cofającą". Aby temu zapobiegać, należy: jeździć w butach na traktorze, wykonać "strzemiona" pod pięty lub stosować pedały SPD.
- na skrzyżowanie można zajrzeć dopiero, gdy przód już tam wjedzie (jak w samochodzie)
- trudniejsze podjeżdżanie pod krawężniki
- LWB potrzebują więcej miejsca do zakręcania i parkowania
- niektóre trójkołowce sprawiają trudność przy wjeździe do domu i na wąskich drogach rowerowych
- mocniejsze pocenie pleców przy wysiłku
- trudniejsza jazda w terenie
- klucze i drobne mogą wypaść z kieszeni
- trzeba być ekstrawertykiem, bo jest się ciągle nagabywanym "a co to?"